 |
| Η ανάρτηση που ακολουθεί περιέχει λεξιλόγιο που δε θα πρέπει να διαβαστεί από όλους (έχουμε καλές σχολές ξένων γλωσσών στην Πάτρα, το βλέπετε κι από τη μετάφραση..) |
“Έχω μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή /
τη λένε Βόρειο Ήπειρο, την αγαπώ πολύ..”
Έτσι ξεκινούσε μια ανάρτηση, λίγο καιρό πριν.. Βασικά, όπως είχα γράψει και τότε, αφορμή για το κείμενο ήταν ο τίτλος. Με το που κατέληξα σε αυτόν ήθελα να γράψω για ένα φίλο, ξεκίνησα λοιπόν “έχω ένα φίλο”, και μετά μου ήρθε το τραγουδάκι και μετά η ιστορία με τη Μακεδονία και το στρατό, όχι ότι υπήρχε περίπτωση στις τόσες σελίδες, στις τόσες παραγράφους, να μην υπήρχε έστω μία ιστορία από τη στρατιωτική μου θητεία..
Έχω ένα φίλο καλό, τι καλό.. κολλητό! Έχω ένα φίλο λοιπόν, κολλητό, σχεδόν αδελφό, από την 1η γυμνασίου, μαζί μεγαλώσαμε, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο τα σπίτια μας (όχι, για να μην πάει το μυαλό σας σε σενάριο Ξανθόπουλου, δεν παίζαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στην αλάνα, ούτε γυρίζαμε με σκισμένα γόνατα και τη χαρά της προσμονής του παιχνιδιού της επόμενης μέρας..). Όχι ότι δεν παίξαμε, κάθε άλλο.. Αλλά όχι σαν σενάριο ταινίας. Μαζί σε χαρές, λύπες κλπ.. Το παλικάρι είναι πανέξυπνο, με ευφυΐα απεριόριστη.. Αλλά τρώει κάτη κολλήματα ώρες ώρες.. Ε.. Και η αλήθεια είναι ότι ο τίτλος, άσχετα από το ότι σημαίνει κάτη, έτσι κι αλλιώς, μπήκε επίτηδες για να τον ψαρώσει, να τον κάνει να αρχίσει τα κηρύγματα “μα καλά ρε Αντρέα, κλπ κλπ..” (που δε μιλάει έτσι, αλλά αυτό το ύφος το έχει). Αλλά, επίσης αλήθεια είναι ότι δεν έχει αντιδράσει, το πιο πιθανό είναι ότι δεν το έχει δει ήδη, αλλά σίγουρα δεν έχει ψαρώσει.. Ε.. Αυτό..
Μετά τη μεγάλη εισαγωγή, ώρα να σας πω και για κάποιους από τους καλύτερους και πιο πιστούς μου φίλους εδώ στο Gulbene. Η παρέα που θα σας πω είναι μεγάλη, αποτελείται από διάφορους χαρακτήρες που μπαινοβγαίνουν, ο στενός πυρήνας, αυτοί που προσμένω και ελπίζω σε κάθε συνάντηση να είναι εκεί, είναι 4. Συγκεκριμένα. Να είναι περισσότεροι δε με πειράζει, να είναι και οι 4, χωρίς απώλειες, τουλάχιστον στην αρχή, κι ας είναι και όποιος άλλος θέλει γύρω γύρω..
 |
| Stan, Kenny, Kyle, Eric |
O Stan, o Kyle, o Eric (προσφωνείται συχνότερα με το επίθετό του, Cartman), και ο Kenny, αποτελούν μοναδική συντροφιά, τρομερή χαλάρωση και πρότυπο συμπεριφοράς (μερικές φορές).
Ζουν σε μια μικρή πόλη , κι αυτοί, και αν δεν έχετε ακόμα καταλάβει για τι μιλάμε, το όνομα της πόλης τους είναι ταυτόχρονα και το όνομα της σειράς στην οποία πρωταγωνιστούν. South Park.
Τα παιδιά είναι μικρά, πάνε 3η δημοτικού (στους πρώτους κύκλους της σειράς, μετά πάνε στην τετάρτη, όπου εξακολουθούν να τρώνε καρπαζιές από τους μεγαλύτερους, αλλά τουλάχιστον τώρα μπορούν να ρίχνουν με τη σειρά τους φάπες στα τριτάκια). Εννοείται μόνο για ενήλικο κοινό, βρίζουν ασύστολα, με έντονες σεξιστικές, ομοφοβικές και αντισημιτικές εξάρσεις, αλλά με στοχευμένο χιούμορ (εκτός από μια περίοδο που το είχαν ρίξει εντελώς στην παρωδία ταινιών/σειρών εκπομπών) και καίρια μηνύματα, ανοιχτά στο βαθμό της πρόσληψής τους από τον καθένα.
O Stan, τυπικό παιδί τυπικής μεσοαστικής μάλλον liberal οικογένειας, είναι ο (πιο) πρωταγωνιστής. Καλό παιδί, σοβαρό, έχει και κοπέλα μέχρι που χωρίζουν, δεν καταλαβαίνει γιατί (why does she break up? I didn't do anything to her! I haven't spoken her for days!) απλά του συμβαίνουν διάφορα, σε αυτόν και στην οικογένεια του. Ο πατέρας του, συχνά παλίμπαις, η μητέρα αρκετά σοβαρή, τα ονόματα και των 2 είναι τα πραγματικά ονόματα των γονιών ενός εκ των 2 δημιουργών της σειράς. Ο Stan έχει και μια αδελφή, τη Shelley, η οποία γενικά δεν έχει και τις καλύτερες διαθέσεις απέναντί του και απέναντι στους φίλους του.
Ο Kyle, μικρό εβραιόπουλο, alter ego του, επίσης εβραϊκής καταγωγής, ετέρου δημιουργού, είναι συνήθως η φωνή της πολιτικής ορθότητας. Ευγενικός κατά τα λοιπά, άσπονδος φίλος με τον Eric (βλέπε παρακάτω..), οι κατηγορίες που ανταλλάζουν είναι πολύ συγκεκριμένες.. Ο μπαμπάς Kyle δικηγόρος, με μεγαλούτσικη οικονομική επιφάνεια, η μαμά ό,τι πιο κοντινό σε ελληνίδα μάνα και ένας μικρός αδελφός, ο Ιke, που έχει ένα κεφάλι χωρισμένο στα 2 – οριζοντίως, στην πορεία όμως αποδεικνύεται ότι οφείλεται στην καταγωγή του, οπότε δικαιολογείται.. Τα έθιμα, η σβούρα, οι πρόσκοποι, το Χάνουκα και λοιπές εβραϊκές παραδόσεις εμφανίζονται, όχι πάντα με την καλύτερη οπτική..
Συνδυασμός των παραπάνω πρωταγωνιστών εμφανίζεται στις καταπληκτικές ατάκες – σήματα κατατεθέντα της σειράς (Stan)“Oh my god, they killed Kenny!”, (Kyle)”You Bastards!”, αλλά και στα διδάγματα που προκύπτουν στο τέλος κάθε επεισοδίου “well, I guess we all learned something today”, τα οποία διατυπώνονται εναλλάξ από τα παιδιά κάθε φορά.
O Eric, συχνά αποκαλείται μόνο με το επώνυμό του(Cartman) είναι το ευτραφές πανούργο, παιδάκι, που συχνά τραγουδάει αλλά ακόμα πιο συχνά ψάχνει τρόπο για να συγκεντρώσει λεφτά ή εξουσία ή έστω να πάρει τη δόξα(στο επεισόδιο που ταξίδεψε πίσω μόνο και μόνο να δει την υπογραφή της διακήρυξης της ανεξαρτησίας-των Η.Π.Α., και απλά “saved the day”). Τελείως αντί-ήρωας, ρατσιστής, πεισματάρης, υστερόβουλος, εγωιστής, κακομαθημένος από τη μαμά του,μια ήσυχη γυναικούλα που έχει πάει με όλη την πόλη, πατέρας δεν υπάρχει (μέχρι τη στιγμή που αποκαλύπτεται ότι..), μισεί φανατικά τον Kyle, αλλά παράλληλα τον έχει ανάγκη, με ποιον θα τσακώνεται;
Το τι λέει το στόμα του είνα απερίγραπτο.. Η κλασική βρισιά για τον Kyle είναι f^%#ing Jew, για να λάβει την απάντηση “Shut up you fat ass” για ν'απαντήσει “I'm not fat. I'm big-boned.”. Αλλά και ατάκες που γράφουν ιστορία “respect my authoritah!”, Mr Garrison (ο δάσκαλος) “Who was in charge of the feminist movement of the early '60's?” Eric: “A bunch of fat old skanks on their periods.”, “Screw you guys, i'm going home”, “How 'bout we sing, 'Kyle's Mom is a stupid bitch' in D Minor?”, “Ι'll kick u in the nuts” και άλλες πολλές..
O Kenny, τέλος, είναι ο φτωχός της παρέας. Κρυμμένος πίσω από την πορτοκαλί κουκούλα, δε γίνεται πάντα αντιληπτό το τι λέει (εξαιρετικό εύρημα, αφού είναι ο πιο “προχωρημένος” από όλους και οι απαντήσεις του δε φτάνουν πάντα στο κοινό αλλά μένουν εντός παρέας (πχ ο ορισμός του “fingerbang”). O Kenny, στους πρώτους κύκλους της σειράς πεθαίνει σε κάθε επεισόδιο, με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Γιατί; Όπως λένε οι δημιουργοί “Γιατί είνα φτωχός!”. Το γιορτάζει όταν βγάζει ζωντανός το πρώτο χριστουγεννιάτικο επεισόδιο, κι ας αναρωτιούνται όλοι τι λείπει. Στο τέλος του 5ου κύκλου, ο Kenny πεθαίνει. Α.. Ο Kenny είναι ξανθός.. H οικογένεια του είναι φτωχή, την παράσταση κλέβει πάντα η μητέρα του που φοράει συνέχεια ένα μπλουζάκι “I'm with stupid” με ένα βελάκι που αλλάζει φορά κάθε φορά, ανάλογα με το αν ο πατέρας Kenny είναι δεξιά ή αριστερά της.
Άπειροι άλλοι χαρακτήρες εμφανίζονται.. Εκτός από τους γονείς, εμφανίζεται ο Χριστός, διάφορα είδη εξωγήινων, πολλές διασημότητες(το 95% των οποίων σατυρίζεται ανηλεώς), ο Άγιος Βασίλης, ο Mr Hunkey (η χριστουγεννιάτικη κουράδα), και βεβαίως ο chef, o Mr Garrison, ο δάσκαλος, και οι λοιποί συμμαθητές, οι έχοντες κινητικές δυσκολίες Jimmy (ο κωμικός) και Timmy (θυμηθείτε αυτό το όνομα..), ο Clyde, o Craig (κύριος ανταγωνιστής της τετράδας), ο εθισμένος Τwee, εννοείται ο Butters, ειδικά μετά το θάνατο του Kenny, το alter ego του, o Professor Chaos, ο Tokken (το μοναδικό αφροαμερικανάκι, και πιο πλούσιο παιδί της τάξης) και οι εξωσχολικοί χαρακτήρες (επιπλέον), ο Jimbo και ο Ned, ο κινέζος ιδιοκτήτης του City Wok (ή Shitty Wok), o Σατανάς, ο “Πετσέτας”, ο Τέρενς και ο Φίλιπ.. Αφήνω 2 απ'έξω, θα δείτε γιατί..
Και ομολογώ, έχω επηρεαστεί, λέω πολλές από τις παραπάνω ατάκες στην καθημερινότητά μου, ακόμα και σε ακατάλληλες στιγμές, ακόμα πχ κι όταν παίζω με παιδιά, αν κάτη δε μου βγαίνει και χάνω, λέω “god damn it!” κι αν είμαι σε καλή διάθεση λέω “god damn it!” για να συμπληρώσω με βαριά φωνή “I HEARD THY..”. Αλλά εκεί που ξεπέρασα το όριο και κατάλαβα τον εθισμό μου στη συγκεκριμένη σειρά ήταν όταν, ένα σαββατιάτικο απόγευμα, δέχθηκα την πολύ απλή ερώτηση “πώς ήταν η μέρα σου;”. Κι έτυχε εκείνη την ημέρα να είχαμε εδώ μια συνάντηση για ένα καινούριο πρόγραμμα τελοσπάντων που σκοπεύαμε να αρχίσουμε και η απάντηση μου ήταν “έίχε έρθει μια old slut για ένα καινούριο project”..
Ε, μετά από αυτό περιόρισα τα επεισόδια/ημέρα, αλλιώς θα είχα τελειώσει όλους τους κύκλους πολύ νωρίτερα..
Γενικά πάντως το Gulbene, ειδικά τώρα που χειμώνιασε, μοιάζει όλο και περισσότερο με το South Park. Χιόνι, παιδάκια που κάνουν βόλτα με τα έλκηθρα.. Αλλά και άλλο ένα σημείο που μοίαζουν πολύ, είναι ότι έχουν και οι 2 αυτές μικρές πόλεις, γυναίκα δήμαρχο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και οι κυρίες μοιάζουν καταπληκτικά! (ποτέ δεν ήμουν καλός στο “το μωράκι μοιάζει στα μάτια με τον μπαμπά και στο τούτο του με τη μαμά..”) Ιδού, αν δε με πιστεύετε:
 |
| Δήμαρχος Gulbene |
 |
| Δήμαρχος South Park |
Άφησα για το τέλος την αγαπημένη μου ατάκα.. Ο Μr Mackey είναι ο σχολικός σύμβουλος/ψυχολόγος. Και πρέπει να είναι καλός στη δουλειά του.. Αλλά.. Κάθε του φράση, τελειώνει με την ιδιόρρυθμη εκφορά του Ο.Κ., που ακούγεται κάπως σαν ΜΜΜ.Κay.. (Ίσως και εκεί να οφείλεται το όνομα του..). Τελοσπάντων.. Τόσο καιρό, ένα κανονικό ΟΚ δεν έχω πει, και με ανθρώπους να ενοχλούνται, νομίζοντας ότι ειρωνεύομαι. Αλλά δεν ισχύει.. Μ.Κ.;;;;;;;
