Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Πρώτες Εντυπώσεις

Αθήνα. Ελευθέριος Βενιζέλος, αεροδρόμιο. Γονείς. Αποχαιρετισμός. Baltic Air. Λετονία. Ρίγα. Μικρό αεροδρόμιο. Μεγάλη αναμονή. Αποσκευές (γύρω στα 30 κιλά..). Μά(ι)για- Maija (θα υπάρξει ειδικό post μόνο γι'αυτή..). Ήρθε μόνο για να με υποδεχτεί, να μου δώσει μια αγκαλιά και την υπόσχεση ότι θα τα πούμε σύντομα. Δεν πρόλαβα ούτε καν να της δώσω το δώρο της. Επίσημη υποδοχή. Άρτουρς και .., δε θυμάμαι το όνομά της.. Γύρω στα 24, παντρεμένοι. Σπουδαστές στη Ρίγα. Αλλά θέλουν να επιστρέψουν στο Gulbene. Περίεργο για Λετονούς. Στο δρόμο για Gulbene, 170 χμ μακρυά. Βρέχει. ΒΡΕΧΕΙ! Εθνική οδός. Ροδάκινο με φλούδα. Δάση, δάση, δάση, δάση.. Πολλά δάση. Οι οδηγοί λένε γύρω στο 45% , οι Λετονοί πάνω από 55-60% της συνολικής επιφάνειας. Κι άλλα δάση, το gps έχει λίγο γκρι και πολύ σκούρο πράσινο. Που και που λίμνες, λιμνούλες, μέρος του.. σωστά, του δάσους.. Ατελείωτες ευθείες. Ατελείωτες επίπεδες ευθείες. Αλληλεγγύη των οδηγών και ευχαριστώ μετά τα προσπεράσματα. Gulbene, πρώτη βόλτα.. Μεγαλύτερο από αυτό που περίμενα. Με μεγάλα, τεράστια supermarkets. Το μικρότερο πολύ μεγαλύτερο από τον Βασιλόπουλο που είχα δίπλα στο σπίτι στην Αθήνα. Σπίτι. Sonny, άγγλος. Δεν πρόλαβα να μπω, άρχισε να μου δείχνει πώς λειτουργούν οι συσκευές, φούρνος και πλυντήριο. Μεγάλο σπίτι. Σημάδια από το χαλκό που έχει το νερό στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Εξοχή – στην άκρη της πόλης. Ieva, the boss. Έξυπνη φαίνεται, με χαρακτήρα μη τυπικά λετονικό. Γιάννης. Βασικά είναι Janis, αλλά προφέρεται το ίδιο. Επίσκεψη στο σπίτι, φίλος του Sonny τις τελευταίες εβδομάδες. Τα πρώτα who is who. Πρωί. Βόλτα στη πόλη. Τελευταία ψώνια του Sonny, έφευγε το άλλο πρωί. Γνωριμία με Anita (διαβάζεται Άνιτα, όπως οι Γάλλοι τονίζουν στη λήγουσα, οι Λετονοί στην πρώτη συλλαβή – αν έχει πολλές στην προπαραλήγουσα), το “μεγάλο αφεντικό”. Τράπεζα για δημιουργία λογαριασμού. Ελάχιστοι μιλούν στοιχειώδη αγγλικά. Δεν το είχα υπολογίσει αυτό.. Αγορά κάρτας κινητού. Λετονικό νούμερο. Τα σταθερά αρχίζουν με 6, τα κινητά με 2. Ανάποδα από την Ελλάδα. Σταματούν στις διαβάσεις. Περνάνε αν ανάψει πράσινο. Δεν τους αρέσουν τα φανάρια. Ούτε τα STOP. Δεν έχουν πολλά, παντού τα σήματα για την προτεραιότητα. Πάρτι. Αποχαιρετισμού για τον Sonny. Τον βάζουν στη μέση και τον ρωτάνε άκυρα. Δεν έμαθε ποτέ λετονικά. Χίπις, αλλά θέλει να πάει στην Αγγλία, να γνωρίσει μια κοπέλα να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Επιρροή από το λετονικό τρόπο ζωής(;). Βιντεάκια. Συγκινητικά-κάποια.. Φεύγουν ένας ένας. Ήταν 10 μήνες εκεί και.. Τίποτα. Τίποτα; Γραφείο. Πρώτα ψώνια μόνος. Γραφείο. Με συστήνουν σε πολλούς, δε θυμάμαι ούτε ένα όνομα. Σάββατο. Σε γειτονικό χωριό, με κέντρο νεότητας. Κυνήγι θησαυρού. Με Γιάννη. Και την Barba, 12χρονών, μας τη δίνουν στην ομάδα γιατί ξέρει τα καλύτερα αγγλικά σε όλο το χωριό. Βγαίνουμε πρώτοι. Στο μεταξύ έχω ακούσει και μάθει για όλα τα προβλήματα του χωριού. Ανεργία, αλκοολισμός, αρρώστιες, θάνατοι, γονείς απομακρυσμένοι, πατέρας στη Ρίγα, επαφή με τα παιδιά 2-3 φορές το χρόνο. Φτώχεια. Όχι μόνο εκεί. Παντού. Με τα ελληνικά δεδομένα. Τα υπερεκτιμημένα ελληνικά δεδομένα. Συγγνώμη για το σχόλιο. Επιστροφή. Η ομάδα της πόλης. Ποδοσφαιρική. Πρώτη στη Β' κατηγορία Λετονίας. Με 14 νίκες και 1 ισοπαλία. Πάνω από 3,5 γκολ/αγώνα. Νίκη. Κυριακή. Ξεκούραση. 
Barba and Janis
 

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Εισαγωγή

My head is spinning round, my heart is in my shoes, yeah
I went and set the Thames on fire, oh, now I must come back down
She's laughing in her sleeve boys, I can feel it in my bones
Oh, but anywhere I'm gonna lay my head, I'm gonna call my home
(Tom Waits)

Φίλους στην Καστοριά δεν έχω. Ούτε στη Μπρυζ στο Βέλγιο ή στην αυθεντική Swan City στην Αυστραλία, ενώ τη Σουόνσι, αγγλική πόλη, την ξέρω μόνο από το στοίχημα και την ποδοσφαιρική ομάδα που είναι κάπου μεταξύ δεύτερης – τέταρτης κατηγορίας (νομίζω είχα ποντάρει κάποτε..). Οπότε δε νομίζω ότι κάποιος γνωστός μου θα δυσαρεστηθεί αν πάρω τον τίτλο και τον παραδώσω..

Σε λιμνούλα του Gulbene
Η δική μου πόλη των κύκνων βρίσκεται στη Λετονία. Λέγεται Γκούλμπενε (gulbis=κύκνος, Gulbene – με λατινικούς χαρακτήρες φαίνεται καλύτερα..) και βρίσκεται πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα παρά σε κάποια από τις ακτές της Βαλτικής (balts = λευκό). Το γιατί είμαι και το τι κάνω εδώ σύντομα..

Προς το παρόν..

Ο τύπος που έμενε στο σπίτι πριν από μένα, ο Sonny, άγγλος, ίσως η πιο χίπικη περίπτωση που έχω συναντήσει, όταν εγκατέλειπε τα πάτρια εδάφη για να έρθει εδώ, είχε την τύχη να συναντήσει στο αεροδρόμιο – περπάτησε για λίγο δίπλα δίπλα-οι πτήσεις τους ήταν σε διπλανές πύλες, τον Tom Waits.
Ε λοιπόν, κι εγώ, όταν εγκατέλειπα, αυτοεξόριστος(:-Ρ) τη χώρα, στις κυλιόμενες σκάλες του Ελ. Βενιζέλος, ήμουν μπροστά από τον Παπακαλιάτη. Φυσικά σύγκριση δεν μπορεί να υπάρξει, η αλήθεια όμως είναι ότι ένας υφέρπον συμβολισμός μπορεί να σταθεί. Με Παπακαλιάτη μεγαλώσαμε, γελάσαμε -τι;δεν γράφει κωμωδίες ο Χριστόφορος;, και μας στάθηκε σαν αδελφός στις δύσκολες στιγμές, μου στάθηκε κι εμένα την ώρα του αποχαιρετισμού (όπως είχε σταθεί σε αυτόν ως από μηχανής θεός η Πρωτοψάλτη στην εγχείριση(;)/έκτρωση(;) της Ιωάννας Παππά στο “κλείσε τα μάτια”).

Και μου λείπει..
Όχι ο Παπακαλιάτης, ούτε καν η Ιωάννα Παππά..

Η Αθήνα.

Από την Πάτρα είμαι, αλλά έζησα 9, οκ, 8,5, μείον το στρατό που σε κάθε ευκαιρία
στην Αθήνα κατέφευγα.
Αυτή η πόλη που όλοι τη βρίζουν όταν είναι εκεί-κι εγώ τα ίδια έκανα..- με την άσφαλτο που καίει, με τα αρχαία που δεν μπορείς να εκτιμήσεις, αφενός γιατί είναι παντού, αφετέρου γιατί τρέχω – τρέχεις -τρέχουμε- τρέχετε-τρέχουν εγώ -εσύ όλοι-όλοι! Και πού καιρός για αρχαία, εδώ θέλω να δω τους φίλους μου και δεν μπορώ..
Ε αυτή η πόλη, που μπορεί όταν είσαι μακρυά να σου γεννήσει νοσταλγία. Δεν ξέρω, μπορεί να είναι αυθαίρετη γενίκευση, αλλά έτσι νιώθω, έτσι λέω και κάπως έτσι τελειώνει και η πρώτη “ανάρτηση”, ναι, έφτιαξα κι εγώ blog..

Θα ήθελα να κλείσω με υστερόγραφα.. Αλλά μάλλον θα μαζευτούν πολλά οπότε..
Αυτό το blog είναι κυρίως ένα είδος ημερολογίου. Θα υπάρχει επιλεκτική εφαρμογή ως προς το τι θα αναρτάται και τι όχι.. Κριτής γι' αυτό θα είναι.. εεεεε.. θα είμαι εγώ..

Οποιοδήποτε σχόλιο ανά πάσα στιγμή είναι καλοδεχούμενο, σχόλιο κάθε είδους.

Το παρόν blog ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ ΘΑ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ(και αυτό όχι πάντα)ΑΠΟ ΕΔΩ.

Η πρώτη ανάρτηση ήταν εισαγωγική.. Εξ ου και το κάτη σαν χάος.. Προσεχώς θα πορευτούμε θεματικά = λιγότερο μπλέξιμο..